یک پردیس

کیستی که من

      این­گونه

            به اعتماد

نام خود را

      با تو می­گویم

کلید خانه­ام را

      در دست­ات می­گذارم

نان شادی­هایم را

      با تو قسمت می­کنم

به کنارت می­نشینم و

      بر زانوی تو

            این­چنین آرام

                  به خواب می­روم؟

×××

کیستی که من

      این­گونه به­جد

            در دیار رویاهای خویش

                  با تو درنگ می­کنم؟

احمد شاملو

آیدا در آینه

۲۹ اردیبهشت ۱۳۴۲