یک پردیس

غرق باشی بین خوشحالی و غم ...

سردرگم میان تصمیم­ها ... برق چشم­ها ... اخم­ها ...

ندانی از گفتن پشیمان باشی یا از نگفتن ...

حالت تهوع­ات این بارهم از اضطراب باشد ...

چشمانت را بخواهی ببندی ... از ترس سرازیر­شدن اشک­هایت نتوانی ...

دلی شکسته باشی و دل­شکسته باشی ...

در عین تنها نبودن، تنهایی دلیل غم­ات باشد ...

بالاخره چشمانت را ببندی ...

اشکت گونه­هایت را خیس کند؛ بغلتد روی لبت؛ شوری­اش سهم دهانت شود ...

تنت بلرزد ... به مادرت بگویی از سرماست ... دروغ نگفته باشی ... سرمای درونت را هدف گرفته باشی ...

اشک گونه­هایت را خیس کند؛ بیفتد روی دل­نوشته­ات ... به چاپ شومینه برسانی­اش ...

دلن­وشته­های قدیمی­ات را بخوانی ... ببینی راست می­گویند که تاریخ عبرت است ... کاش تاریخ زندگی خودت را زودتر مرور کرده­بودی ...

بخواهی اشکت گونه­اش را خیس کند ... اما فقط نصیب جاده­ای شود که تو را از او فرسنگ­ها دور انداخته ...

زیر چشمت خط چشم بکشی ... با این که زشتت می کند ... که حواست باشد اشک نریزی ...

زندگی آرامت را آوار کند روی سرت ... با نگاهش و صدایش و لبخندش ...

همه چیز را دگرگونه کنی ... درست و غلط ... به هرچیزی متوسل شوی تا زندگی­ات را باز بسازی ... نتوانی ...

محلول قرص و سم به کارت نیاید ...

فریاد بزنی ... صدایت را نشنوی ... صدایش گوش­هایت را پر کرده­باشد ... گوش­هایت را بشویی ... پاک نشوند ... گوش هایت را ببرّی ... به مغزت نفوذ کنند ...

 خواب­های پریشانت را همواره جدی بگیری ... خواب­هایت سلطان­ات شوند ... فروید بخوانی که ازشان سر در بیاوری ... بیشتر سردرگم شوی ...

بنگری ببینی به­خاطر خواب­هایت زندگی می­کنی ... با توجه به خواب­هایت با آدم­ها رفتار می­کنی ... جواب سوالاتت را خودت در خواب به خودت می­دهی ...

بدانی باز هم زندگی­ات را وارد علامت­سوال کردی ... بخاطر یک خواب ... یا شاید چند خواب ...

آن وقت انقدر قصه­ات دنباله دار باشد که ندانی کجا بروی نقطه سر خط.