یک پردیس

گفتی به یادتم

          گفتی کنارتم

                    گفتم توهّمه

                             گفتی گمان مبر

گفتم برو بِزی

        گفتی چه زندگی

                 انفاس من تویی

گفتم ندامتی در آتیه ببین

         گفتی ندامت آن، بی تو به سر برم

*****

هان!

حالا بیا ببین ...

        کو آن تغزّلُ

             کو آن شهادتها؟

هان!

       گفتم توهّمه ...

       گفتم برو بِزی...

       گفتم ندامتا ...

حالا بیا ببین.