یک پردیس

بی دیباچه پریدن به میان کُنه مطلب هم صفایی دارد....

یه دنیا هم دلم زخم خورده باشه از کنایه ها و از ندانم گوییهای عالَم، باز یه لبخندی هست که میتونه آرومم کنه. باز یه آغوشی هست که همیشه برام گرمه. هنوز عشقی هست که می دونم فقط برای من خاصّه. یه دستی هست که بودنش رو شونه هام مسیحاییه. یه بوسه ای هست که فقط مالِ منه. یه قلبی هست که توی سینهء یه نفر یه جوری می زنه که فقط واسه من اون جوری میزنه.

از همهء دنیا بیشتر دوستت دارم مامان.