یک پردیس

باز هم یک بیست و پنجم شوم دیگر...

بیست و پنجمِ کور، بیست و پنجم عاری از هر سرور...

بیچاره روز بیست و پنجم؛ چه گناهی دارد؟ روز که شوم نمی‌شود. روز پاک است. ماییم که شومی خود را می‌چسبانیم به معصومیت روزها. فقط مانده‌ام چه سری است در شوم‌آشوب کردن روز بیست و پنجم. چند بیست و پنج مادر مرده را؟ نمی‌دانم. دیگر سال و ماهش را هم یادم نیست.

بیست و پنجمم، شاید هم خوب‌ترین روز آفریده‌ی خدا بودی و من لیاقت خوبی‌ات را نداشتم.

بیست و پنجم چه رنگی است؟ سبز یا خاکستری... شاید هم آبی؟؟ آبیِ تلخ

ای شومی بیست و پنجم! دیگه شوم‌تر از اینت نمی‌کنم.

خداحافظ برای همیشه