یک پردیس

هیچ­گاه دوستت نداشتم، اما خیلی چیزها آموختم؛ از دوست داشتنت؛ از دوست نداشتنم.

خیلی ممنون؛ آموختی که دوام عشق خیلی کمتر از تصور ماست؛ خیلی کمتر از تخیلات شاعران.

«عشق خشن است و شدید و ناپایدار، دوست داشتن لطیف است و نرم و پایدار»

خیلی ممنون؛ بدون تو، شاید دیرتر به حقیقتِ توخالی این حماقت­های ناپایدار پی می­بردم؛ حالا می­توانم به حرف­های اسبق خودم ایمان بیاورم.

همه پشیمانی است؛ خوب است که از ابتدا بدانیم و دانسته خطا کنیم.

اهانتی به عشق وارد نیست، حتی خرده­ای؛ اما ما انسان­ها را خوب گول می­زند. و چه دلنشین است تقصیر را از گردن انسان ساقط کردن و انداختن گردن عشق!

«عشق یک فریب بزرگ و قوی است، دوست داشتن یک صداقت راستین و صمیمی، بی انتها و مطلق»

خیلی ممنون که یادم می­افتد عشق، همان بوی باران روی خاک است؛ خاک را در شیشه بریزی، باران بر رویش جز بوی خنثای گِل، بر آن نمی­افزاید. خاک باید در دستت نباشد تا زیبایی بوی باران را حس کنی.

عشق یعنی روزی برای او، دگر روز بی او.